Zaprzepaszczone?

Po przeprowadzce mam za duÅ¥o czasu na myÅ›lenie. Wychodzi mi to czasami trochÄ™ lepiej z jakimiÅ› kolorowymi wstawkami, ale niestety częściej w tym gdybaniu przewaÅ¥ajÄ… szarość i smutek. Z szalonego i spontanicznego optymisty przerodziÅ‚em siÄ™ w marudzÄ…cego i kompromitujÄ…cego siÄ™ na kaÅ¥dym kroku pesymistÄ™, który nie potrafi sobie znaleźć konkretnego celu w Å¥yciu. Z tym celem to taka bardzo dziwna sprawa, bo widać w tym wszystkim na poczÄ…tku jakiÅ› promyczek nadzieji, ale potem raz, dwa i przychodzÄ… czarne chmury. Pojawia siÄ™ duÅ¥y napis „chcieć to za maÅ‚o” i gra siÄ™ koÅ„czy. Marzenia, te nawet najmniejsze, legajÄ… w gruzach. Choć takie przygnÄ™biajÄ…ce myÅ›lenie nie jest najstraszniejsze, bo sÄ… teÅ¥ wyrzuty sumienia wobec siebie i co gorsza innych, które nie raz nie pozwalajÄ… zasnąć.

„PrzecieÅ¥ mogÅ‚eÅ› kiedyÅ› inaczej postÄ…pić, mogÅ‚eÅ› być szczęśliwy, mogÅ‚eÅ› sprawić by inni przy Tobie byli szczęśliwi, mogÅ‚eÅ› zrobić tak wiele, ale zaprzepaÅ›ciÅ‚eÅ› szansÄ™ na lepsze jutro…”

Kaťdy ma prawo do błędu, kaťdy ma prawo naprawić swój błąd, ale nie kaťdemu ten bład będzie wybaczony. Nic, tylko babram się we własnym gównie i nie potrafię go sprzątnąć.

„Kochaj, szalej i nie pytaj co dalej.”
Kochaj? Ale kogo? A jeśli juť jest taka osoba, to jakie są szanse, ťe się uda? (Jeśli w ogóle jest szansa). Tym bardziej, ťe kiedyś jednej, na której mi zaleťało, nie wykorzystałem. Zwyczajnie w świecie się poddałem.
Szalej? Gdzie i z kim? Tu nie mam warunków. Nie znam prawie nikogo. A tam gdzie zostawiłem znajomych? Dzieli mnie od nich nieszczęsna bariera transportowa.
A co dalej? Dno, kompletne dno. Podobno od dna moťna się odbić?

P.S. Internetu dalej nie mam, piszÄ™ z komórki. O samej przeprowadzce i Å¥yciu tutaj – innym razem.