Nie!

Przyszedł czak, kiedy to „nie” traci jakikolwiek sens. Jestem tu i teraz, więc czemu by nie skorzystać z okazji? Czasami czuję się jakbym usłyszał „szach i mat”, ale co mi po tym, jak spuszczę z pokorą głowę i pogratuluje wygranemu? Czas na rewanż, czas skopać dupsko tym, którzy spisują mnie na straty i pokazać, że potrafię zwyciężać. Potrafię być na równi, a nawet ponad. W końcu to ja piszę ten scenariusz.

„Wybacz, dziś nie mogę, nie pasuje mi” – Owszem, możesz. Jeżeli ta Twoja sprawa nie jest sprawą życia i śmierci, to co Ci szkodzi się spotkać? Fakt, to może być sprawa życia i śmierci, wtedy wystarczy tylko to „nie” jakoś uzasadnić. Dwa słowa, może jedno zdanie. Tylko tak trochę wcześniej niż na godzinę przed wyjściem, bo znalezienie alternatywy nie zawsze jest takie proste.

„Spadaj, nie jesteś w moim typie” – To zdanie zalatuje mi gadką małych dzieci. „Mamusia, to jest fe, niedobre” – a smarkacz nawet nie spróbował. Jak, do jasnej anielki, można człowieka oceniać po jego wyglądzie?  W ostatnim czasie przekonałem się, iż poznanie kobiety, przynajmniej w pewnym stopniu, może uczynić ją atrakcyjną fizycznie, mimo, że na pierwszy rzut oka przebiegła mi myśl „Boże, kto wypuszcza takie smoki na ulicę?”. „Mamusia, ja Ci powiem, że to nawet dobre jest”. Warto próbować. Kto nie próbuje, nie wygrywa, kto próbuje, nic nie traci (no może poza czasem).

„Weź, nie nadajesz się” – I takie, kurwa, gadanie. „Choćbyś sam się nadawał”. Trening czyni mistrza, nie od razu Rzym zbudowano i takie inne mądrości filozoficzne. Skazywanie kogoś od razu na porażkę to fatalny pomysł. Wiadomo, nie każdy ma talent, ale „beztalencie” można też wielu rzeczy nauczyć. Wystarczy wyciągnąć do kogoś rękę, a może to być szansa na sukces.

A ja? Nie mam czasu? Zawsze mam, ale czasami ktoś musi mi pokazać, która jest godzina, bo mi się czasoprzestrzeń momentami zagina. Nie myślę? Zasadniczo każdy myśli, ale mój mózg czasami zdaje się udawać bardziej upośledzony, niźli jest w rzeczywistości. W sumie robienie z siebie dziwaka upraszcza życie. Nie będę marudził? Zastanawiam się czy to w ogóle możliwe, jednakże ponoć da się pracować nad własnym charakterem. Nie chce mi się? Chce mi się, ale czasami się boję. Nie potrafię? Potrafię dużo, choć niekiedy nie wierzę w swoje możliwości. Nie wierzę? W miłość, bo to bajka dobra dla… tu się powstrzymam. Nie lubię? Tkwić w miejscu. Nie skończę? Skończę, bo wszystko ma swój koniec.

P.S. „Kobiety, które…”, „Wartości wyrażane w promilach”, czy „Przyjaciele, kurwa”.